Legia - Śląsk: Pomeczowe wypowiedzi (VIDEO)

"Nad wieloma rzeczami musimy popracować. Potrzebujemy twardej gry, lepszej dyspozycji. Musimy się podnieść, być razem, jak drużyna, zacząć wygrywać, tego potrzebujemy" - powiedział po meczu ze Śląskiem Keanu Pinder.

Kahlil Dukes: Byłem podekscytowany, gdy dowiedziałem się o zainteresowaniu Legii moją osobą.  Sytuacja w Niemczech nie poszła po mojej myśli, znalazłem klub, który chciał mnie w zespole, któremu chce pomóc wygrywać. Trzeba się odnaleźć w sytuacji i podjąć odpowiednią decyzję. Nie wiedziałem zbyt wiele o polskiej lidze. A.J. English nieco mi podpowiedział, grał tu już wcześniej. Mówił, że nie brakuje niespodzianek, duże znaczenie ma też dyspozycja dnia.
Co do dzisiejszego meczu - możemy grać lepiej, musimy biegać, reagować, lepiej grać w obronie i częściej zbierać piłki. Jeśli o mnie chodzi, muszę poprawić grę z piłką, miałem dziś sześć strat, oddałem dużo rzutów, częściej atakować strefę podkoszową. Trzeba pracować ciężej, trenować, a staniemy się lepsi. W kolejnym meczu potrzebujemy twardszej gry. Na boisku rywala trzeba grać twardo, przeciwnik ma przewagę w postaci własnego parkietu. Trzeba realizować przedmeczowy plan, co pomaga zwyciężać.

Keanu Pinder: Mieliśmy dobre i złe momenty. Musimy grać stabilnie przez cały mecz. Zaczynamy źle, wracamy do gry  i znów pozwalamy rywalowi na zbyt wiele. Nad wieloma rzeczami musimy popracować. Wracamy do treningów, choć teraz przed nami mała przerwa świąteczna. Potrzebujemy twardej gry, lepszej dyspozycji. Mamy nowego zawodnika - mam nadzieję, że nam pomoże. Dziś spisał się w porządku, nieźle rzucał, sądzę, że zrobi dla nas wiele dobrego. Musimy się podnieść, być razem, jak drużyna, zacząć wygrywać, tego potrzebujemy.
Dziś wspierała mnie moja rodzina, która przyleciała do Polski z Australii - moja mama, siostra, bratanek mogli dziś oglądać mecz oraz mnie. To fajne uczucie, gdy wiesz, że ktoś na trybunach ciągle Cię obserwuje, śledzi Twoje ruchy. Oni nie mieli okazji oglądać mnie w grze od czasu, gdy byłem bardzo młody. Wyjechałem z domu rodzinnego w wieku 18 lat. Moja mama miała nadzieję zobaczyć w Warszawie śnieg, po raz pierwszy w życiu. Nie widziała go jeszcze, podobnie jak reszta mojej rodziny. Zobaczyli za to już, że Warszawa jest pięknym miastem.

Autor: Julia Borowczyk, vid. Emil fot. Marcin Bodziachowski
2019-12-20 20:00:14